De eenzaamheidsschaal: elf vragen, een priemgetal
De eenzaamheids-schaal van
de socioloog Jenny de Jong-Gierveld bevraagt respondenten op eventuele
eenzaamheids-gevoelens.
Geen driehonderd vragen
deze keer (zie vorige blog) maar slechts elf
welbewust gekozen stellingen.
Elf, géén tien: het gekkengetal.
Een priemgetal, bovendien.
Een priemgetal is uitsluitend deelbaar door één en zichzelf.
Een priemgetal is uitsluitend deelbaar door één en zichzelf.
Toeval, die elf vragen, of (on)bewust gekozen?
Priemgetallen. Verkregen via oefensite kennisbasistoets |
Onder de getallen zijn, kortom, twee smaken.
Elk niet-priemgetal heet een samengesteld getal.
Er zijn meer
samengestelde getallen dan priemtallen.
Wat dat betreft lijken getallen een beetje op mensen.
Sociale types zie je tenslotte vaker dan de zogeheten 'einzelgängers'.
Wat dat betreft lijken getallen een beetje op mensen.
Sociale types zie je tenslotte vaker dan de zogeheten 'einzelgängers'.
De verdeling van
priemgetallen over de reeksen van algemene (samengestelde) getallen is volgens
wiskundigen een mysterie.
Priemgetallen duiken
schijnbaar willekeurig - maar niet minder onuitroeibaar op - tussen reeksen van samengestelde
getallen.
Mijn eigen
bevattingsvermogen houdt wel zo ongeveer op bij priemgetallen groter dan ongeveer de maximale
(113) of zelfs gemiddelde (73, 79, 83 m/v?) duur van een mensenleven.
Hoe is het mogelijk dat
sommige zeer grote getallen slechts deelbaar zijn door zichzelf?
Terwijl een bescheiden getal als twaalf al deelbaar is door vier andere getallen?
Terwijl een bescheiden getal als twaalf al deelbaar is door vier andere getallen?
Stel je de getallen Elf en
Twaalf voor als buren van vlees en bloed.
Ik zie ze voor me.
Gewone mensen, in een
rijtjeshuis.
Strikt genomen is Twaalf
niet veel “meer” (beter?) dan Elf, maar het contrast kan niet groter zijn.
Bij Twaalf is het een komen
en gaan van familieleden, kennissen en vrienden.
Drie is de deur nog niet
uit, of Zes schuift alweer aan.
Op feestjes tref je er zelfs de
naaste verwant Vierentwintig.
Vierentwintig is een echte
allemansvriend: hoewel beperkt van omvang al deelbaar door zes!
Dan de pater familias.
Grootvader Zestig (deelbaar
door tien) kent werkelijk de halve wereld.
Binnen de menselijke
netwerken zijn dergelijke types “daar waar het gebeurt”.
Oftewel: in het centrum van
vele knooppunten.
Wie met hen om gaat, kent
via hen al snel vele anderen, die op hun beurt weer talloze anderen kennen.
Enzovoort, en zo verder.
En Elf?
Een eigenzinnig
kattenvrouwtje, dat zich verschanst achter een metershoge haag.
"Er komt nóóit
iemand", (f)luisteren en huiveren de buren.
Of de man die getrouwd is
met de wetenschap, maar nooit professor is geworden.
(Hoewel) Uitzonderlijk
slim, ontbrak het hem aan “sociale vaardigheden”.
Dergelijke mensen - laten we hen bij wijze van troost 'elfjes' noemen - kennen hooguit enkele
mensen, die overigens vaak eveneens 'in de marge' verkeren.
De meeste getallen (mensen,
families?) zitten er zo’n beetje tussen in.
Op verjaardagen komt er wel
wat volk, maar in het dagelijks leven is het rustig, op het saaie af.
Negen: deelbaar door
(verbonden met?) Drie.
Maar tenminste een elegant
getal.
Dan de betrekkelijk
eenzamen, hoe lijvig soms ook.
Zesentwintig, Zesenveertig:
slechts deelbaar door Twee (de partner?) en één ander (priem?)getal (het
kind?).
Vijftien, Drieëndertig:
deelbaar door Drie en één ander (priem?)getal.
Zijn dit de kunstzinnige
types, in wie de priemgetallen soms een vriend kunnen vinden?
In de kunst symboliseren
priemgetallen isolement en eenzaamheid.
De buitenbeentjes onder de
getallen dus.
Zoals bepaalde elementen in
het periodiek systeem.
Zo vergelijkt schrijver en
chemicus Primo Levi zijn voorouders met edelgassen.
Dit omdat zij nauwelijks
“mengden” (verbindingen aangingen) met anderen.
Maar in dit licht lijken
priemgetallen eerder te vergelijken met dure whiskey, “Single Malt” - dus meer
zichzelf, “zuiverder” - dan samengestelde getallen, die meer als goedkope
(gemengde) whiskey zijn.
Niet eenzaam dus, maar eerder sjiek.
Maar kunnen mensen de sociale
systemen waarvan zij deel uitmaken eigenlijk wel consequent buiten zichzelf plaatsen?
Volgens de filosoof Rousseau komt veel ellende - waaronder dus de eenzaamheid, waaronder hij zelf leed - door de manier waarop de maatschappij is georganiseerd.
Waarover later meer.
Waarover later meer.
Reacties
Een reactie posten